Stelen en spelen.
Dit is mijn voorlopig laatste blog. Schrijf je in voor mijn tweewekelijkse nieuwsbrief op maaikeverstraete.be/brief als je graag inspiratie van mij leest.
Read MoreNieuwsgierigheid gaat miljoen keer boven bezorgdheid.
Weet je wat het tegenovergestelde is van depressiviteit?
Nieuwsgierigheid.
Nee, niet geluk of tevredenheid.
Gewoon: nieuwsgierigheid naar de dag die je voor je ligt, en bij uitbreiding naar het leven zelf.
Want nieuwsgierigheid toont je de juiste weg, meer nog dan passie of een duidelijke droom. Onderzoekers aan de Stanford universiteit vermoeden dat minder dan 20% van de mensen een duidelijk identificeerbare passie heeft in hun leven. Dus het 'volg je passie' - adagio, daar kunnen we niet veel mee.
Acht op tien van ons doet maar wat, en dat is wellicht…
Read MoreIn de praktijk loopt zoals verwacht alles anders.
Wat gebeurt er als ik op donderdag al mijn werk afsluit voor de vakantie, de afwezigheidsmail instel, alle to-do's verwerk én mijn koffer inpak?
Dan heb ik een lege vrijdag vol inspiratie. Typisch.
Ik probeerde het nog wat tegen te houden en in andere banen te leiden, meer richting taken van logistieke en huishoudelijke aard, maar tevergeefs: mijn nieuwe praktijk-pagina wilde absoluut vandaag geboren worden.
Read More#vanlife
Een campervan kopen, dat is dus één van de beste beslissingen die wij ooit genomen hebben.
Want niet alleen hebben we daarmee al wekenlang door Schotland, Zweden en Frankrijk gezworven, hebben we er al eindeloos veel weekends in eigen land mee getoerist én op elk familiefeest op de oprit in geslapen - het is ook vaak mijn mobiele werkplek. Ik heb geen kantoor, geen co-workingspace en niet eens in werkkamer in mijn eigen huis, maar wel een campervan die ik kan parkeren waar ik maar wil. En daar geniet ik intens van.
Ik weet het, die van is maar een ding, een spul, materie. En autorijden is niet goed voor de planeet. En ik ben de eerste om te roepen dat…
Read MoreVriendschap van jaren.
Vriendschappen van jaren, ik heb er maar een paar.
Noem het mijn veranderlijkheid, noem het gebrek aan loyaliteit, noem het steeds opnieuw dankbaar afscheid nemen en nieuwsgierig verbinden. In elk geval lijkt het erop dat ik weinig talent heb voor langdurige vriendschappen.
Maar er is er één,…
Read MoreDe schaamte van uitblinken in 'the life-changing magic of not giving a fuck'.
Ben jij opgevoed met de nadruk op autonomie en zelfredzaamheid of met de nadruk op interafhankelijkheid en loyaliteit?
Deze interessante vraag die Esther Perel enkele maanden geleden op een congres stelde aan het publiek, kroop onder mijn vel.
Want weet je, ik ben duidelijk opgevoed voor dat eerste: voor autonomie en zelfredzaamheid. Misschien was het de expliciete bedoeling van mijn ouders, misschien heb ik het eerder zo opgevat omdat het toevallig ook bij mijn aard aansluit? Hoedanook, mijn moeders favoriete…
Read MoreHet monster dat tijd heet.
Oefen met het uitzetten van alles - gedurende een half uur - en met afstemmen op jezelf. Wat je met je halfuur doet, doet minder ter zake dan het feit dat het van joú is. (Julia Cameron)
Als ik mij teveel gevangen voel in de muil van de tikkende klok, als de tijd in mijn nek hijgt en mij aanmaant tot ‘snel snel snel verderdoen’, dan is alles laten vallen de enige remedie…
Read MoreIk ben een worrier (zegt mijn DNA).
Begin vorig jaar deed ik een DNA-test.
Nee, niet zo'n test om mijn afkomst te achterhalen, maar eentje die je erfelijke aanleg voor overgevoeligheden aantoont. Ik blijk bijvoorbeeld extra gevoelig voor lactose, maar niet voor gluten, fructose of cafeïne. Interessant, daar kan ik wat mee.
Ik ben volgens mijn DNA-profiel ook gevoelig voor haaruitval, proef geen bittere smaken en mijn snelle spiervezels zijn extra krachtig.
Zie, in een ander leven was ik een kalende Olympische atleet die zweert bij een pompelmoes-ontbijt
Maar veruit het meest interessante was…
Read MoreToestemming.
Als ik veel tijd heb, mediteer ik lang. Als ik weinig tijd heb, mediteer ik dubbel zo lang.
Dixit Gandhi.
Daar kan ik nog wat van leren. Als het in mijn leven vol en lastig is, zoals nu, ben ik juist geneigd om dat hele mediteren overboord te gooien. Geen tijd, geen energie, want keelpijn en duizelig. Want opstaan en voortdoen kost al moeite, laat staan zitten en nietsdoen.
Toch heeft hij gelijk, onze Mahatma. Als het leven vanzelf gaat is meditatie fijn, maar niet broodnodig. Maar als het druk is en moeizaam, dan loont het dubbel.
Dan voel ik hoe rigide mijn denken wordt, hoe mijn…
Read MoreNooit meer hard werken (of: het verschil tussen gezonde en toxische drukte).
Ziehier, mijn weekschema. Je zou er vele conclusies uit kunnen trekken: dat ik aan batching doe bijvoorbeeld, dat is het bundelen van gelijkaardige taken zodat je tijd bespaart en focus vergroot. Dat het huishouden vooral mijn verantwoordelijkheid is. Dat ik een groot deel van mijn werktijd aan een sympathieke Antwerpse hogeschool wijdt.
Maar het interessantste is misschien dat ik zo weinig werk. Tenminste, dat ik zo weinig tijd besteed aan wat in onze cultuur zou gezien worden als Werkelijk Werk: dat waar iemand je voor betaalt.
Slechts twee voormiddagen per week!
Man!
Wat een luizenleven.
Is het ook.
Anderzijds. Wie heeft…
Read MoreReis ver, duik diep, kom terug.
Er vloog daarnet een klein vogeltje in opperste paniek rond in onze camper, inktblauwe spetters angst achterlatend. Ik moest het met beide handen vangen -het kleine hartje kloppend in mijn handpalm, duwtjes tegen mijn vingers van kleine vleugeltjes- om het buiten los te kunnen laten. Vrij.
Gisteravond stond ik oog in oog met…
Read MoreIk ben gestopt (over integriteit en liegen tegen jezelf).
Nieuwjaarsreceptie met de collega’s, januari 2008.
Mijn strenge oudere collega met haar eeuwig lakvaste eighties-kapsel wenst mij voor het nieuwe jaar meer integriteit.
Meer integriteit.
Kak.
Die zit er knal op.
Integer kon je mij het afgelopen jaar echt niet noemen, vond ze wellicht, met mijn…
Read MoreLater als ik anders ben, dan ben ik altijd tevreden met wat er is (of: waarom Positivologie definitief stopt)).
Ik schrijf mijzelf een recept voor krapuleus vertrouwen.
Ik zal altijd ander werk vinden als ik dat nodig heb.
Miljoenen mensen leven met veel minder dan ik en toch zijn veel van deze mensen zeker even gelukkig of zelfs gelukkiger.
Hoewel ik niet de hele wereld kan bepalen, en niet helemaal kan kiezen hoe mijn leven loopt, kan ik wel mijn respons op alles wat ik ervaar bepalen. En mijn respons is het deel dat mijn geluk bepaalt.
Ik kan altijd nieuwe dingen leren. Met genoeg toewijding kan ik elke vaardigheid leren die ik wil kunnen of nodig heb.
Mijn kinderen zullen het goed hebben, ook als ik niet de weg van veiligheid en financiële overvloed kies. Gewoon door…
Tijd.
Er is een detectiveroman van Agatha Christie waarin Poirot griep ziet als mogelijk moordmotief. In de dagen na herstel van een griep, zo beweert hij, is een mens emotioneel minder stabiel.
Ik vermoed dat griep vandaag niet meer als argument voor ontoerekeningsvatbaarheid zou gelden, maar na een dikke week met een vintage virale infectie snap ik wel helemaal wat Hercule bedoelt. Hoe meer
Read MoreHeb jij ook genoeg van de digitale overstroming? Doe dan vooral niet wat ik doe.
Ik zou graag beweren dat ik de ultieme oplossing heb gevonden voor een gezonde relatie met digitale media.
Die jullie allemaal kunnen copy-pasten in je eigen leven.
In vijf eenvoudige stappen, of zeven.
Onfeilbaar en gratis.
Maar helaas, ik kan het zelf nog steeds niet. Ik vroeg het deze week aan Eva, als prangende levensvraag in onze Bruto Nationaal Geluk podcast: hoe…
Read MoreWat doe je als dezelfde emoties je steeds weer overvallen (ook als je er al mee aan de slag bent gegaan?)
Maaike. Kak. Ik kom net terug van die onderhandeling en altijd als ik daar ben geweest voor overleg voel ik mij zo klein en verdrietig. Hoe ik ook mijn best doe om stevig te staan, om uit te spreken wat voor mij van belang is, telkens overvalt mij achteraf zo’n verdrietig en verloren gevoel. Tegenwoordig voel ik wel hard aan als iets niet juist is. Maar is het dus toch nog heftig. Kan ik dat gevoel niet voor zijn?
Heerlijke vraag.
Read MoreVogel per vogel (of: hoe eet je een olifant op?)
Een grote ouderwetse bureauruimte, blauw van de sigarettenrook.
Een tiental collega’s.
Een grote thermos koffie.
Zo startte mijn werkdag toen ik het pas gevonden had, dat werk. Als prille twintiger zette ik aarzelend mijn eerste stappen als hulpverlener. Nog onzeker in de gesprekken met cliënten en hun ouders. Nog stil en afwachtend bij de collega’s. Maar toch geborgen, tussen mijn collega’s, daar in de uitgeleefde kamers van een oude kraamkliniek. Waar nog massaal en overal gerookt werd, want dat kon nog aan het begin van het millennium.
Maar vooral: waar ik nooit alleen de dag startte. Waar ik een soort
Read MoreHet ware verhaal, ongecensureerd. Omdat het vaker verteld moet worden.
Ga zitten en schenk maar een kopje in, ik wil graag een verhaal vertellen. Een verhaal dat te weinig wordt verteld, en vooral een verhaal dat ik zelf graag eerder had gehoord.
Dit verhaal begint verdrietig. En ergens in de herfst.
Sinds oktober heb ik regelmatig heftige huilbuien en een hardnekkig gevoel van onrust. Alsof ik mijzelf verloren ben, en daarmee ook mijn richting. Het is…
Read MoreWat ga jij doen met je ene wilde en kostbare leven?
De wereld is weer wakker. We mogen weer. We ontluiken weer.
Het zit in de geur van versgemaaid gras. Van iets lekkers op de barbecue.
In het gelach van de buren. Het liedje van de merel in de ochtend.
Het zit in de zon op je wintervel. In de lange onbegrensde knuffel met een vriend.
Elk moment van vreugde is op zich klein en vergankelijk, maar als je ze optelt worden ze meer dan de som van de delen.
Als een reusachtige golf levensvreugde, die bestaat uit kleine druppels…
Read MoreIn my secret life (of: onzichtbaar zijn is pure luxe)
Wilde boshyacinten spotten.
Genieten van Susan Cain’s nieuwe boek ‘Bittersweet’, over hoe melancholie en verdriet ons leven verrijken.
Een zonsondergang. Een reiger die de rivier overvliegt. Een kampvuur.
Ik hield het allemaal voor mijzelf, de afgelopen weken. Deelde het enkel met wie er lijfelijk bij was. Vaak zelfs enkel met mijzelf alleen. En het werd er niet minder waard van, de schoonheid: integendeel.
Er is een stiekem plezier te vinden in het voor jezelf houden van je ervaringen, van wat je ziet en doet en denkt, van je gemoed.
Er schuilt onverwacht genot in het niet beantwoorden van de vraag ‘Wat ben je aan het doen?’
Read More