Toestemming.

Als ik veel tijd heb, mediteer ik lang. Als ik weinig tijd heb, mediteer ik dubbel zo lang.

Dixit Gandhi.

Daar kan ik nog wat van leren. Als het in mijn leven vol en lastig is, zoals nu, ben ik juist geneigd om dat hele mediteren overboord te gooien. Geen tijd, geen energie, want keelpijn en duizelig. Want opstaan en voortdoen kost al moeite, laat staan zitten en nietsdoen.

Toch heeft hij gelijk, onze Mahatma. Als het leven vanzelf gaat is meditatie fijn, maar niet broodnodig. Maar als het druk is en moeizaam, dan loont het dubbel.

Dan voel ik hoe rigide mijn denken wordt, hoe mijn verstand makkelijk in verdriet en zorgen blijft hangen. Juist dan, als alles van de ochtend tot de avond loodzwaar lijkt, brengt mindfulness lichtheid.

Het maakt mij weer vloeibaar, zodat ik kan dansen door de dagen, ook temidden van de mist en de regen, ook als ik denk dat mijn benen mij niet lang meer kunnen dragen.

Bij deze geef ik mijzelf en de hele wereld graag de toestemming om juist als het lastig is om te doen wat je moet doen, dubbel zolang tijd uit te hakken om te doen wat je niet moet doen. Omdat wat je niet moet doen dus eigenlijk is wat je absoluut wél moet doen

Geniet van je zondag, en neem je tijd om te zitten en te ademen. Om mens te zijn.

Weet jij nog niet wat dat voor jou kan doen, meditatie op positief-psychologische wijze? Of kan je nog een goede gids op die weg gebruiken? Mindfulness & Levenskunst start nog een allerlaatste keer op 25 november: lees er hier alles over.