Positieve Psychologie van alledag
Oefen met het uitzetten van alles - gedurende een half uur - en met afstemmen op jezelf. Wat je met je halfuur doet, doet minder ter zake dan het feit dat het van joú is. (Julia Cameron)
Als ik mij teveel gevangen voel in de muil van de tikkende klok, als de tijd in mijn nek hijgt en mij aanmaant tot ‘snel snel snel verderdoen’, dan is alles laten vallen de enige remedie…
Read MoreAls ik veel tijd heb, mediteer ik lang. Als ik weinig tijd heb, mediteer ik dubbel zo lang.
Dixit Gandhi.
Daar kan ik nog wat van leren. Als het in mijn leven vol en lastig is, zoals nu, ben ik juist geneigd om dat hele mediteren overboord te gooien. Geen tijd, geen energie, want keelpijn en duizelig. Want opstaan en voortdoen kost al moeite, laat staan zitten en nietsdoen.
Toch heeft hij gelijk, onze Mahatma. Als het leven vanzelf gaat is meditatie fijn, maar niet broodnodig. Maar als het druk is en moeizaam, dan loont het dubbel.
Dan voel ik hoe rigide mijn denken wordt, hoe mijn…
Read MoreZiehier, mijn weekschema. Je zou er vele conclusies uit kunnen trekken: dat ik aan batching doe bijvoorbeeld, dat is het bundelen van gelijkaardige taken zodat je tijd bespaart en focus vergroot. Dat het huishouden vooral mijn verantwoordelijkheid is. Dat ik een groot deel van mijn werktijd aan een sympathieke Antwerpse hogeschool wijdt.
Maar het interessantste is misschien dat ik zo weinig werk. Tenminste, dat ik zo weinig tijd besteed aan wat in onze cultuur zou gezien worden als Werkelijk Werk: dat waar iemand je voor betaalt.
Slechts twee voormiddagen per week!
Man!
Wat een luizenleven.
Is het ook.
Anderzijds. Wie heeft…
Read MoreNieuwjaarsreceptie met de collega’s, januari 2008.
Mijn strenge oudere collega met haar eeuwig lakvaste eighties-kapsel wenst mij voor het nieuwe jaar meer integriteit.
Meer integriteit.
Kak.
Die zit er knal op.
Integer kon je mij het afgelopen jaar echt niet noemen, vond ze wellicht, met mijn…
Read MoreFocus je tijd online op een klein aantal zorgvuldig gekozen en geoptimaliseerde activiteiten die je waarden sterk ondersteunen, en ga dan vrolijk voorbij aan al het andere. (Cal Newport - Digitaal Minimalisme)
Twee weken geleden schafte ik mijn smartphone af. Toegegeven, dat was niet zo’n hele grote stap, want ik had altijd al een Nokia Baksteen met SIM-kaart en een verouderde Iphone die enkel op wifi zat.
Maar dan nog.
Read MoreEén week zonder Facebook zorgt ervoor dat proefpersonen zich beduidend blijer en tevredener voelen*.
Eén week!
Zelfs als je al 13 jaar op Facebook zit, zoals de meesten van ons.
Zelfs als je gewend bent dagelijks Instagram te checken, zoals de meeste mensen.
Een felblauwe Mercedes C-klasse snijdt de bocht af en komt met gierende banden tot stilstand op de parkeerplaats die bedoeld is voor mensen met een beperking.
De deur van de chauffeur zwaait open en een vrouw met grote zonnebril en lang blond haar stormt uit de wagen. Uit de koffer haalt ze een grote kartonnen doos, die ze tussen de glazen deur van het postkantoor plaatst zodat die open blijft staan. Er volgen nog twee grote kartonnen dozen die, snel en een tikje te woest, worden neergezet voor de grote rode brievenbus in het portaal.
Haastig begint de vrouw grote witte enveloppen uit de dozen te halen en in de brede mond van de rode bus te proppen. Tot een postbediende met vastberaden tred op haar af komt gestapt: ‘Deze bus is enkel voor pakjes bedoeld. En ook in de hal moet u een mondmasker dragen. En u mag daar niet parkeren.’
Damn. De schaamte.
Read MoreEinstein-tijd, daar experimenteer ik mee deze week. Het idee dat tijd niet als een lineair gegeven buiten mij bestaat, maar relatief is en gecreëerd wordt in mijn eigen ervaring. Zoals wachten op een belangrijk bericht uren lijkt te duren, en een wandeling met een vriendin altijd te kort lijkt.
De beleving van tijd ontstaat in onszelf, en hoe meer we…
Read MoreIk functioneer heel erg goed in challenges, met beloningskaarten en in “30 dagen”-plannen. Een beetje te goed zelfs: sinds ik drie weken geleden mijn reading challenge op Goodreads haalde, voel ik een sterk verminderde behoefte om te lezen.
Moehahaha. En dat terwijl zo’n leeslogboek bijhouden toch bestaat omdát ik zo graag lees! De externe motivatie doodt de interne, zo werkt dat.
Het is als dat experiment in de kleuterklas met die mooie dikke stiften: de kinderen vliegen er op af en
Read MoreVorige week deden mijn Sofielega en ik van wandelvergadering. Na een vijftal fikse zonnige kilometers, streken we neer (zoals dat op papier zo mooi kan heten, in werkelijkheid was het meer een soort neerploffen of neerpoten) op een terras in de buurt. Het terras van een jeugdhuis met een flinke tik heavy metal, zo bleek.
Nu overkomt het ons wel vaker dat we iemand op zo’n manier een vraag stellen dat die helemaal in zijn talent gaat staan en uitgebreid blinkend vertelt over zijn passie. Zo gaat dat soms, met twee positivologen in de buurt. En ook deze keer: de ober, een brede in…
Read MoreMijn droom is om werk en leven te laten versmelten. Zonder het één te laten voorgaan op het ander, zonder een levensgebied op te offeren.
Versmelten tot op het punt dat alles voelt als vrijheid, speelsheid en verbondenheid.
Vandaag, deze afgelopen week, betekent die versmelting dat we reizen in de voorhoede van Franse Alpen - maar niet 'op vakantie' zijn. Wandelen, de omgeving verkennen, lezen, van het uitzicht genieten. En mails beantwoorden, blogs schrijven, inschrijvingen beheren en aanbod creëren.
Omdat geen van deze dingen zinloos is, omdat ik droom van een leven (en bij uitbreiding een maatschappij) die ruimte en tijd geeft aan dromen, denken, schrijven, dichten en waarnemen. Niet het ontspannen ter meerder eer en glorie van productiviteit, maar het ontspannen omdát ook dat deel van ons eigenlijke werk is.
Mijn droom is werkelijkheid geworden, veel..
Read MoreIk kon vroeger echt goed stelen.
Maar dan echt goed dus, niet dat amateuristische meegrabbelen van suikerzakjes of melkjes uit het koffiehuis. Het echte werk: van waardevolle voorwerpen, zonder betrapt te worden.
Vooral kantoorboekhandels waren mijn favoriete plek om te opereren. Tientallen stiftjes, gommetjes en pennetjes verdwenen moeiteloos in mijn zakken en wandelden onbetaald met mij de winkel uit.
Ik had een talent voor diefstal. Of wellicht vooral een talent voor Willen met hoofdletter W. Veel willen, weinig budget - daar ontstond…
Read MoreYou don’t have to make the most of a worldwide pandemic.
En dat is precies wat ik nodig had om te horen. Ik hoef niet het beste te maken van een wereldwijde crisis. Ik hoef hier niet alle voordelen in te zien, of voortdurend positieve acties op te ontwikkelen. Ik mag mij gewoon een beetje bezig houden, zuchten, het uitzitten en weten dat ook dit voorbij zal gaan.
En ik mag (ja Maaike, je mag dus echt) voorrang geven aan wat ik nu nodig heb om ietwat vrolijk en aangenaam gezelschap te blijven. Zelfs als dat alles eten is dat ik te pakken kan krijgen, of elke avond uren kijken naar oppervlakkige televisie, of veel - maar nee, echt veel dus- op sociale media zitten. Zelfs dat mag (en dan schreef ik hier nog niet eens dat ik…
Read MoreHet zou wellicht passend zijn voor een positivologie-van-alledag-blog om tips te geven over hoe je het hoofd koel kan houden in tijden van crisis.
Of hoe we het kunnen omdenken en de voordelen van onze verplichte thuisblijf-maatregelen kunnen zien.
Of over alle tijd die vrijkomt en welke mooie inspirerende dingen je daarin kan doen.
Maar ik weet het eigenlijk niet zo goed.
Read More
Hoe vaak zaten jouw ouders op de bank een boek te lezen als jij thuiskwam van school? En deden ze in het weekend soms een middagdutje? Meldden ze zich weleens een dagje ziek zonder echt ziek te zijn?
Net zoals veel van onze overtuigingen, hebben we ook onze ideeën over werk en ontspanning, ergens in ons leven opgegeten. We trokken conclusies op basis van onze interpretaties van onze subjectieve ervaringen - en daar bouwden we overtuigingen mee op die vandaag ons beeld van de realiteit vormen.
Zoals Dave Gray in zijn ‘Liminaal Denken’ tekent: wat vanzelfsprekend is, is gebaseerd op onze ervaring van de onkenbare realiteit, die gestuurd werd door selectieve aandacht, waar we theorieën uit opbouwden, en onze oordelen en overtuigingen op baseerden:
En misschien waren dat ooit prima overtuigingen, maar zijn ze vandaag juist hinderlijk. Omdat niemand nog weet wanneer zijn werk af is. Of omdat we allemaal altijd bereikbaar zijn, en daardoor op veel gekkere tijdstippen werken (maar dat misschien niet compenseren door op gekke tijdstippen uit te slapen of naar de film te gaan). Of omdat we kleine kinderen hebben maar toch allebei fulltime werken, zodat onze gebrekkige nachtrust nooit meer ingehaald wordt als we overdag niet mogen dutten.
En je kent mij ondertussen: dat is dus heel goed nieuws. Want het feit dat we zelf die overtuigingen maakten, betekent dat we ze ook zelf weer kunnen ontmantelen. En nieuwe mogen kiezen.
Nieuwe overtuigingen die we zogenaamd gaan geloven, alleen omdat we dan onze selectieve aandacht zo sturen dat we er ook werkelijk bewijs voor vinden.
Want zie: ouders die overdag een dutje doen zijn vrolijker en geduldiger. Uitslapen is een ideale manier om duurzaam te zijn (want: je produceert niet en je consumeert niet). En wie boeken leest, wordt toleranter en empathischer.
In mijn agenda voor deze week staat als grootste doel: SLAAP.
Maar ik deed het nog niet.
Geen dutjes. Geen opnieuw-in-bed-kruipen-als-de-kinderen-naar-school-zijn. Geen ik-val-alvast-in-slaap-in-de-zetel-met-mijn-boek.
Read MoreVorige week kreeg ik de punten van mijn thesis: ik ben geslaagd.
En erg genoeg was mijn prominente gevoel
shit
het is gedaan
wat nu
*@#&<;^
Read MoreI thank you, Lord, that I'm placed so well
That you've made my freedom so complete
That I'm no slave to whistle, clock or bell
Nor weak eyed prisoner of wall or street
Just let me live my life as I've begun
And give me work that's open to the sky
Make me a partner of the wind and sun
And I won't ask a life that's soft or high(Johnny Cash)
Vroeger, in het eerste decennium van mijn loopbaan, reed ik dagelijks een kleine honderd kilometer naar het werk. Vijftig heen en vijftig terug.
Read MoreDag verlangen naar nieuwe spullen,
vandaag, hier, op een verlaten camping in Andalusië, bij dit prachtige meer tussen de indrukwekkende bergen, neem ik afscheid van jou.
Ik heb je te lang verward met geluk, met goed leven. Ik heb jaren geloofd dat het perfect bij mij passende interieur “dat mijn persoonlijkheid in de verf zou zetten”, nodig was. Dat het mij gelukkig zou maken.
En dat doet het ook. Tenminste: ik omring mij graag met mooie spullen die mij een thuisgevoel geven. Maar het is niet nodig daarvoor naar de buitenwereld te kijken. Het interieurblad, de hippe koffiebar, de Pinterest-posts, de vergelijking met de huizen van vriendinnen.
Vandaag laat ik dat los. Hier. Nu.
Read More