Oefen met het uitzetten van alles - gedurende een half uur - en met afstemmen op jezelf. Wat je met je halfuur doet, doet minder ter zake dan het feit dat het van joú is. (Julia Cameron)

Als ik mij teveel gevangen voel in de muil van de tikkende klok, als de tijd in mijn nek hijgt en mij aanmaant tot ‘snel snel snel verderdoen’, dan is alles laten vallen de enige remedie.

Er zal immers nooit een oplossing van buitenaf komen om die innerlijke onrust weg te nemen: geen perfect time-managementsysteem, geen ideaal ingeplande agenda, geen eredoctoraat in grenzen stellen. Het zootje dat mij aanvuurt en opzweept zit in mijn eigen hoofd.

De enige cruciale oplossing is dus binnenwerk. Stoppen. Stilzitten. Ademen.

Wie mij van vroeger kent, weet dat dit soort gedrag mij écht niet eigen is. Maar ondertussen, na al die uren meditatie, na al die opleidingen, kan ik het echt. Mijn plastische brein heeft zich hervormd, precies zoals de onderzoeken beweren dat het zou werken. Ik heb hem getraind zoals je armspieren kan trainen: mijn leegmaak-spier. Een kracht die in werking schiet als mijn hoofd begint te lijken op een marktplaats vol stemmen. Of op een garage vol rondvliegende onderdelen.

Mindfulness ís levenskunst. En tijd maken voor jouw binnenwerk is het grootste cadeau dat je jezelf ooit zal geven.

Bij de weg: op de foto sta ik ín een installatie van Christophe Coppens, die hij maakte voor het vernieuwde KMSKA. Want ik heb geen tijd, ik heb echt heel veel te doen, dus ik ga tussendoor op mijn eentje een uurtje in het museum rondlopen. Om weer mens te worden in plaats van Duracell-konijn.