Nooit meer hard werken (of: het verschil tussen gezonde en toxische drukte).

Ziehier, mijn weekschema. Je zou er vele conclusies uit kunnen trekken: dat ik aan batching doe bijvoorbeeld, dat is het bundelen van gelijkaardige taken zodat je tijd bespaart en focus vergroot. Dat het huishouden vooral mijn verantwoordelijkheid is. Dat ik een groot deel van mijn werktijd aan een sympathieke Antwerpse hogeschool wijdt.

Maar het interessantste is misschien dat ik zo weinig werk. Tenminste, dat ik zo weinig tijd besteed aan wat in onze cultuur zou gezien worden als Werkelijk Werk: dat waar iemand je voor betaalt.

Slechts twee voormiddagen per week!

Man!

Wat een luizenleven.

Is het ook.

Anderzijds. Wie heeft bepaald dat vriendschap, leren, huiselijke taken en zelfs wandelen, mediteren of lezen géén levensnoodzakelijke en tevens broodnodige en extreem nuttige tijdsbestedingen zijn? In onze wereld wordt hard werken nogal hoog ingeschat, lijkt het, en misschien nog sterker hier in Vlaanderen met onze cultuur van fulltime of 4/5de werkende tweeverdieners. Alle andere levensactiviteiten worden doorgeschoven naar het weekend, naar de avonden, naar de vakantie. Zo deed ik het zelf ook jarenlang, voor mijn burn-out. Voor mijn radicale keuze voor aanwezig ouderschap. Voor mijn echtscheiding.

Tegenwoordig doe ik het anders. De was ophangen is ook van belang. En de bibliotheek bezoeken is essentieel.

Bovendien zijn administratieve taken en leren essentiële elementen van mijn werk, dus daar bewust tijd voor maken zorgt voor blijvende kwaliteit en dus duurzaamheid. Net zoals boodschappen doen zodat ik mijzelf en mijn geliefden gezond kan voeden, fundamenteel noodzakelijk is. Hoe moet ik anders gezond, energiek en mentaal krachtig blijven om überhaupt waardevol voor anderen te zijn?

Zo te mogen leven, dit heerlijke leven met minder werk-werk en meer leef-tijd, is het resultaat van een lang proces. De hustle en drukdrukdruk mentaliteit waren vroeger zo diep in mijn systeem gebakken, na jaren op de schoolbanken en in organisaties, dat ik het voortdurende gebrom van ‘meer gedaan krijgen’ in mijn hoofd niet eens meer opmerkte.

Er is nochtans een essentieel verschil tussen gezonde drukte en toxische. Gezond bezig zijn voelt volgens auteur Amber Rae zo:

Jezelf uitdagen om te groeien, uit je comfortzone komen, je vol verbinden met je visie en je waarden. Opstaan en doorgaan bij tegenslag, weten wanneer je moet rusten en spelen, en ontspanning zien als productief.

Toxische drukte voelt als:

Elke dag en elke avond doormalen, werk boven alles prioriteit geven, steeds meer kansen grijpen en dingen vasthouden vanuit een gevoel van tekort. Het is productiviteit op je borst dragen als een medaille, de behoeften van je lichaam negeren en resultaten forceren, koste wat het kost.

Misschien ben jij ook besmet door een maatschappij die een toxische visie heeft op werk en leven, misschien wil je vooral niemand teleurstellen, misschien ben je te bang om niet waardevol te zijn, misschien leef je gewoon in default mode omdat iedereen het zo doet. Hoedanook, neem het van mij aan: het is keihard de moeite waard om hierover te reflecteren en mee te experimenteren. Toxisch druk bezig zijn is geen duurzaam pad om je dromen te realiseren. Integendeel, het kan je zelfs tegenhouden, je ziek maken of je relaties ondermijnen.

In een maatschappij die hard werk, succes en status verheerlijkt, is goed zorg dragen voor jezelf een radicale daad.

Waar zit jij op het spectrum tussen toxische en gezonde drukte? Wat zou een kleine stap zijn die je vandaag kan zetten om gezonder bezig te zijn?

In onze Floreerkunde-training, die op maandag 10 oktober start, delen we interventies en inzichten die jou en anderen kunnen helpen om anders te kijken naar productiviteit, loopbanen en werkdruk. Dus als je bezig bent met loopbaanbegeleiding, burn-out of voor jezelf een nieuwe weg uit wil stippelen: schrijf je in! We hebben nog een tiental plekjes.