Intuïtief leven.
Het was stil.
Stil in mij.
Stil op mijn blog, stil op de socials.
Ik ging naar binnen, ziet u, ik was even niet op de wereld gericht.
De voorbije acht weken werd ik…
Read MoreDoe elke dag iets nieuws (en andere doel-loze doelen).
Er is een zin, een korte zin uit een lied van Leonard Cohen, die zich als een weerbarstig haakje in mijn brein heeft genesteld.
The goal falls short of the reach
Voor de niet-anglofielen onder jullie, dat betekent zoveel als: het doel schiet tekort voor de reikwijdte.
En ja, dat is tegendraads. De normale uitdrukking zou zijn: the reach falls short of the goal. Dat je het doel niet kan bereiken.
Ik denk dat Leonard wil zeggen dat…
Read MoreLeven vanuit je hele brein (de anatomie van de keuze en de vier karakters die je leven sturen)
Wacht. Mag ik even iets tekenen?
Het komt uit dat boek dat ik net gelezen heb.
Zo reageer ik ongeveer de helft van de keren op iemand die mij vertrouwen neemt. Na het beluisteren van een persoonlijk verhaal, een ingewikkelde situatie of een belangrijk dilemma: met het tekenen en uitleggen van een schemaatje.
Over beroepsmisvorming gesproken.
Sommige kaders gebruik ik maar een paar keer, maar vandaag wil ik er eentje delen waar ik al maanden mee rondloop. Een manier van kijken die ik al honderd keer, bij ieder die mij lief is, in elk gepast en ongepast moment heb uitgelegd.
Het verhaal begint bij…
Read MoreZes lessen die ik van deze zomer heb geleerd (uit te printen, op te hangen, in steen te beitelen).
Eerlijk.
Ik ben niet gemaakt voor lange vakanties.
De eerste dagen vind ik het heerlijk dat niets moet, maar al snel mis ik het enthousiasme, de drive en de productiviteit die mij gewoonlijk voortstuwt. Het gezelschap, de diepe gesprekken, de betekenis.
En dat weet ik al jaren, maar toch zit ik er elke zomer weer middenin.
Want zie,
Read MoreEen diep, rustig leven.
Goeiemorgen.
Eén van mijn levende helden is de schrijfster Elizabeth Gilbert. Ik bewonder haar wijsheid, haar levendigheid en misschien vooral hoe ze zich heel puur en eerlijk durft laten zien.
Je zou denken dat deze best-seller auteur zichzelf als schrijfster beschrijft, maar 'eigenlijk', zegt Liz (ja, ik mag haar tutoyeren), ' is schrijven mijn hobby en is het grootste deel van mijn tijd gewijd aan mentaal in evenwicht blijven'.
Read MoreDe tijd van het verwelken.
Soms is groeien
durven verwelken.
Verdwijnen en
plaats maken voor
verse kleuren
vol nieuwe jij.
(F. Tessens)zo
Ik ben Maaike en al dertig jaar bloed ik, elke maand, zwijgend.
Read MoreHoofdzaken (of: hak geen bomen om als het stormt)
Ik ben Maaike, en dit is mijn hoofd.
Om precies te zijn: dit is het hoofd dat ik de voorbije weken probeerde te ontlopen.
Het hoofd in kwestie was begin februari namelijk nogal op dreef, en dan bovendien in allerlei ongewenste richtingen. Schijnbaar belangwekkende negatieve gedachten over…
Read MoreRecept voor veerkracht.
Neem vijf minuten tijd.
Denk terug aan een moeilijke ervaring, een zware situatie of een uitdagende tijd, die jij ondanks alles goed hebt doorgemaakt. Die je hebt verdragen of zelfs kunnen oplossen of omkeren. Die jou heeft doen struikelen, maar waarin je ook weer bent opgestaan en doorgegaan.
Stel jezelf deze drie vragen: …
Read MoreIk ben razend.
Als ik alles durfde schrijven, dan schreef ik dit vandaag. Voor jou. Voor mijn eeuwig geduldige lezer, die zich misschien in mij herkent, die mij mailtjes stuurt met aanmoediging en dankbaarheid. Die al zoveel jaar met mij op weg gaat.
Die hier waarschijnlijk langskomt voor bemoedigende woorden, of voor een ‘hoe overleef je deze boeiende tijd’. Voor wat de positieve psychologie ons bieden kan aan hoop, perspectief en concrete instrumenten.
Maar als ik alles durfde schrijven dan schreef ik vandaag over hoe kwaad ik ben.
Ik ben razend…
Read MoreProberen.
Een populair tekeningetje dat al jaren ciculeert op het web, toont hoe de magie plaatsvindt buiten je comfortzone. Je kent het: die krijttekening op zwarte achtergond, met die rondekes en dat pijlke - gebaseerd op het populaire idee dat het nodig is om je oncomfortabel te voelen, als je effectief wil leren en veranderen.
Maar is dat eigenlijk waar?
Read MoreWat is onlosmakelijk verbonden met wie je bent (dat wat niemand van je af kan pakken en wat niks te maken heeft met de mensen van wie je houdt of met het werk dat je doet)?
Soms lees ik een boek dat zo goed is dat ik daarna alle boeken móet lezen die ik van die schrijver, of vaker nog schrijfster, te pakken kan krijgen.
Een gulzigheid en bewustzijnsvernauwing die een beetje lijkt op wat ik vroeger met wijn deed: hoe één glas niet en nooit genoeg is. Of wat ik met chips had (Zak. Moet. Leeg.)
Van Glennon Doyle las ik bijvoorbeeld een tijd geleden ‘Untamed’ (vertaald als ‘Ongetemd leven’). Machtig boek: rauw, puur en onversneden. En zo heftig en, welja, inspirerend zoals maar weinig autobiografieën zijn. Ook wel ontzettend Amerikaans, en hier en daar over the top, maar toch: zo raak. Zo eerlijk zou ik zelf trouwens nooit over mijzelf, over mijn kinderen of over mijn lief durven schrijven. Maar het feit dat zij het wel doet, die Glennon, en hoe ze dat doet - indrukwekkend.
Soit, zo’n leeshonger gaat over als…
Read MoreOceaan.
Ik krijg er niet genoeg van. Ik zou het de hele dag doen.
Laat mij maar zitten, daar in mijn zeteltje bij het haardvuur, rustig kijkend naar de bonte optocht van gedachten en gevoelens in mijn hoofd.
En ik heb geluk, want mindfulness is ook nog eens stevig onderzocht in de positieve psychologie.
Bovendien gaat het vaak niet eens over mediteren - mindfulness gaat algemeen over de staat van aandacht geven aan en je bewust zijn van wat er gebeurt in het huidige moment.
Dus.
Read MoreBlissing out.
Onderzoek van Tania Singer en Olga Klimecki toont dat ons brein automatisch onze pijngebieden activeert als we bij iemand zijn die lijdt.
We voelen dus zelf verdriet, woede of angst - de emotie van de ander wordt ook door ons beleefd, alsof ze van onszelf was.
Prachtig.
En heel empathisch.
Maar niet altijd handig.
Toch maar.
Mijn grootvader ging als zesjarige naar het eerste leerjaar in een sjiek Gents instituut, en in die tijd betekende dat nog dat je in het Frans schoolliep. Een taal waar hij tot die eerste schooldag nog geen woord van kende.
Thuis zat zijn bomma op hem te wachten, en toen hij huilde omdat hij de meester niet begreep en niets kon vragen, sprak ze deze gevleugelde woorden…
Read MoreAccepteren en incasseren.
Meditatie gaat niet over een bepaald gevoel creëren. Meditatie gaat over voelen wat er te voelen is. (Jon Kabat-Zinn)
Vorige week vrijdag reed ik, met podcast-collega Eva, een ronde van Nederland. We waren samen een dikke twaalf uur onderweg, in de gietende regen, van de ene hoek van ons mooie buurland naar de andere, voor drie interviews met prachtige mensen. Ik reed urenlang, luisterde urenlang, kletste urenlang.
En dat gaat niet in je koude kleren zitten.
Thuisgekomen probeerde ik nog wel…
Read MoreMet mij niet zo goed. En hoe ik dan niet kan bloggen (en andere shizzle).
Ik ben zo moe. En er is nog zoveel werk te doen. De deadlines hijgen in mijn nek, terwijl ik steeds achter de feiten aanloop.
En bang, oh ja, bang ben ik trouwens ook. Zorgelijk. Moe. Triest. Teleurgesteld.
Omdat.
Read MoreAlles is uitvogelbaar.
Afgelopen zomer vroeg ik mij weer eens af waarom ik het allemaal doe, en of dit wel de juiste weg is, en of ik niet andere richtingen uit moet als ondernemer en mens.
Een emotionele Gordiaanse knoop.
Tot een vriendin koeltjes zei: “Maaike, je zit gewoon in de leerkuil.”
Juist.
Read MoreHoe heerlijk zou het zijn om alles uit te proberen (ik meen het: laat ons een lijst maken!). Of hoe het juist om blijven gaat.
To change one’s life, start immediately, do it flamboyantly, no exceptions. (William James)
Vakantie is ook de balans opmaken. Achterom kijken naar het voorbije werkjaar en kijken wat de moeite waard was, wat lastig was, wat anders kan en wat ik vaker wil.
En dat is een interessante, eventueel zelfs verstandig te noemen oefening. Slim slim slim.
Maar in mijn geval ook elke keer deprimerend en verwarrend.
Read MoreYeeha! Yirah! (of: wat met die straalangst)
Yirah is het gevoel dat we ervaren als we een grotere ruimte innemen dan we gewend zijn. Het gevoel dat ons overvalt als we ineens veel meer energie hebben dan voorheen. Wat we voelen in aanwezigheid van iets groots en heiligs. (Tara Mohr)
Misschien is een mens inderdaad banger om helemaal in zijn kracht te staan, dan om het maar zo-zo te doen. En het feit dat er een naam voor is, voor die angst om groot te groeien, dat helpt. Het is niet eens een nieuw concept, trouwens, in het Hebreeuws werden die twee soorten angst al onderscheiden: Pachad en Yirah.
Pachad is de angst voor geprojecteerde of verbeelde dingen-die-mis-kunnen-gaan, voor mogelijke negatieve gevolgen - angst zoals wij die klassiek kennen dus. Maar die Yirah, dat is een ander paar mouwen. Yirah is straalangst. De angst om meer aan te kunnen dan je dacht, de angst om sterk en krachtig te zijn - om uit te stijgen boven je verwachtingen. De angst om in het licht te staan en met plezier en moeiteloosheid in staat te zijn tot grootse prestaties.
Read MoreMogelijkheden.
Hoe goed je bedoelingen ook zijn, rekenen op wilskracht als strategie is gedoemd om te mislukken. Want wilskracht is als een spier: als je ze veel gebruikt wordt ze sterker - maar als je er voortdurend op rekent wordt ze evengoed moe en stijf.
Daarom is het 's morgens makkelijker om je aan je goede voornemens te houden dan 's avonds na je werkdag.
De sleutel voor effectieve gedragsverandering zou dus weleens…
Read More