Hoofdzaken (of: hak geen bomen om als het stormt)

Ik ben Maaike, en dit is mijn hoofd.

Om precies te zijn: dit is het hoofd dat ik de voorbije weken probeerde te ontlopen.

Het hoofd in kwestie was begin februari namelijk nogal op dreef, en dan bovendien in allerlei ongewenste richtingen. Schijnbaar belangwekkende negatieve gedachten over de toekomst en het verleden verstoorden mijn anders zo zonnige gemoed: ik zou het haast een hardnekkig onbehagen noemen (als het al geen midlife-crisis heet).

Nee, bloggen of nieuwsbrieven daarover deed ik niet - daarvoor is wat mijn hoofd produceert te vuil, te kwetsbaar en te irrelevant. Daarvoor weet ik te goed dat hersenen gewoon gedachten willen produceren, net zoals nagels groeien en je hart klopt: omdat dat hun reden van bestaan is. Ik hoef er dus niet meer aandacht aan te geven dan nodig om er doorheen te komen. Met onbeperkte toestemming om mens te zijn :D

Anyway, ik kom langs vandaag om te vertellen dat alles weer rustig is. Want het werk dat ik doe klopt, dit leven is helemaal het mijne, en deze dagen en weken zijn net zo goed goud waard en soms kak - als in alle andere voorbije jaren. En ik hakte gelukkig geen bomen om in de storm, zoals het Chinese spreekwoord zegt, ik bleef gewoon staan op mijn open plek in het bos om alles te laten passeren, om mij omver te laten waaien, en toen de wind ging liggen, stond alles er gelukkig nog.

Mooi, dan kunnen we nu weer positieve psychologie delen en stukjes schrijven en cursussen creëren.