Hoe heerlijk zou het zijn om alles uit te proberen (ik meen het: laat ons een lijst maken!). Of hoe het juist om blijven gaat.

To change one’s life, start immediately, do it flamboyantly, no exceptions. (William James)

Vakantie is ook de balans opmaken. Achterom kijken naar het voorbije werkjaar en kijken wat de moeite waard was, wat lastig was, wat anders kan en wat ik vaker wil.

En dat is een interessante, eventueel zelfs verstandig te noemen oefening. Slim slim slim.

Maar in mijn geval ook elke keer deprimerend en verwarrend.

Ja, ik ben heel tevreden over het voorbije jaar. Maar bij het waarderend omkijken valt het Is-Dit-Het-Juiste-Pad mannetje mij steeds lastig. Hij kijkt alles na en meet alles op, met zijn strenge Hebben-We-Geen-Opties-Uitgesloten stok.

Wat als ik toch weer een coach-praktijk zou starten? Hoe zou het zijn om weer vaker live training te geven? Waarom heb ik geen kantoor op een hippe plek in de stad? Wat als ik mijn kandidatuur zou stellen voor het doen van een doctoraatsonderzoek? Moet ik geen nieuwe doelgroep aanspreken?

Zijn er nog mogelijkheden? Zijn er nog kansen? Grijp ik wel alles?

Dat. En ik droom trouwens niet alleen een stuk in het rond in mijn huidige branche, ik zit ook in wachtkamers te fantaseren hoe het zou zijn om dierenarts te zijn, ik zit in koffiebars te bedenken dat ik ga solliciteren als serveerster (want hé: dat deed ik toch nog nooit eerder?) en bij elk reisverhaal wil ik emigreren (dat moet pas een levenservaring zijn!).

Het is een handicap, een aandoening.

Mijn condition humaine is de angst om iets niet te hebben gedaan, om niet alles te ervaren voor dit leven voorbij is.

Help.

Ik wil leren blijven. Zijn. Ik ben een online course creator, en dat is nog steeds precies wat ik wil. Ik wil pionieren in digitaal onderwijs, want ik geloof in het ruimer verspreiden en beter toegankelijk maken van kennis. Tijd- en plaatsonafhankelijk, zodat ik thuis kan zijn bij de kinderen of onderweg met de zwerfbus. Schrijvend, filmend, webinarrend, oefeningen en downloads bedenkend, omdat ik wil maken en inspireren.

En ik kan krachtiger werken en maken als ik geen uitzonderingen en omwegen maak. Als ik niet steeds zijweggetjes zit af te turen. Niet blijf foefelen in de kantlijn van mijn kladschrift.

Flamboyant zijn wie ik wil zijn. No exceptions.

Kan iemand die keuze voor mij onomkeerbaar maken, de onomkeerbaarheid van je pasgeboren baby in je armen of van een tatoo op je gezicht? Zodat ik niet steeds mijzelf op de achtergrond subtiel zit te saboteren als ik angst voor de toekomst of ongemak in het nu voel?

Danku.

(Ja, ik ben in het enneagram een type zeven. Nee, die opdeling is niet wetenschappelijk. Ja, de beschrijving van een zeven klopt oorverdovend hard met hoe ik in elkaar zit. Nee, ik identificeer mij niet met deze gedachten, ik weet dat ik maar de waarnemer ben. Geen zorgen.)