Toch maar.

Mijn grootvader ging als zesjarige naar het eerste leerjaar in een sjiek Gents instituut, en in die tijd betekende dat nog dat je in het Frans schoolliep. Een taal waar hij tot die eerste schooldag nog geen woord van kende.

Thuis zat zijn bomma op hem te wachten, en toen hij huilde omdat hij de meester niet begreep en niets kon vragen, sprak ze deze gevleugelde woorden: "Kunde geen Frans, manneke? Spreek het toch maar."

De uitspraak is een erfstuk geworden.

En een uitnodiging voor mij, tot op vandaag, om te proberen wat ik nog niet kan. Om al doende te leren.

Daarom maak ik een podcast, niet omdat ik het kan maar juist omdat ik het graag wil kunnen. Nieuwsgierig naar wat dat geeft? Luister naar de eerste twee afleveringen in je favoriete podcast-app: zoek op Studio Brein.