Grip krijgen op je brein, deel 3. Ronja en het presentje.

Amai amai.

Over voeten in de aarde gesproken.

Het doel van dit derde stukje in mijn kleine ‘Grip op je brein’-reeks was om het rechtse voelen, alias karakter 3, alias de rechter amygdala in de kijker te zetten.

En dan graag vorige vrijdag al, had Marie-Sophie bedacht, mooi volgend op de andere delen.

Helaas. Rechts voelen is juist spelen en lichtheid en ‘hier en nu’ - plannen en doelen kunnen die rechter amygdala gestolen worden. Die is namelijk vooral gericht op het huidige moment en niet bezig met wat in de toekomst belangrijk zal zijn, of met wat we uit het verleden leerden.

Denk aan een kind dat zandkastelen bouwt, ook als de zee straks alles wegspoelt. Denk aan Jackson Pollock wiens drip art niet een uitgekiend doel was, maar het resultaat van hoe hij helemaal opging in zijn creatieproces. En denk aan de vele gewone dingen die buitengewoon worden als je er volledig met je aandacht bij bent: een intens muziekstuk, mooie schelpen op het strand, de geur van het bos na een regenbui, de schaterlach van een kind.

Dat is vaak juist wat het leven de moeite waard maakt, toch? Die kleine momenten, het spelen, de lichtheid en de humor. Ik noemde mijn karakter 3 ‘Ronja’, naar de Rovardottar van Astrid Lindgren: een ideaal woord voor dat wilde en avontuurlijke deel van mijn brein. En omdat Ronja zonder zorgen en zonder plan kan opgaan in wat het leven op dit eigenste moment te bieden heeft, is haar activeren een short-cut naar iets dat verdacht veel op geluk lijkt.

Er is een podcast-interview met Bolte Taylor waarin Jill vertelt dat ze het liefst zoveel mogelijk tijd in haar karakter 3 doorbrengt. Je zou nochtans denken dat een Harvard-professor en neuro-anatoom vooral een krachtig ontwikkeld karakter 1 heeft, dat linkse denk-weefsel. Toch ziet ze haar rechtse voelen als de ideale compagnon in het dagelijkse leven en als een uitstekende remedie tegen stress: hoe vaker je met aandacht in het hier-en-nu kan zijn en hoe meer je de wereld en haar ‘spelletjes’ relativeert, hoe eenvoudiger het is om mentaal in evenwicht te blijven.

Vergevingsgezind, vol verwondering, speels, empathisch, creatief, vreugdevol, nieuwsgierig, hoopvol en ervaringsgericht: leven vanuit je derde karakter is een cadeautje.

Wat mijn Ronja dan wél deed toen ze geen blogje schreef? Kletsen met mijn vader die de elektriciteit kwam repareren. De hond knuffelen. De oude platen draaien die mijn schoonmoeder meebracht. Een puzzel van 1000 stukjes maken. Podcasts luisteren. Winkelen in dezelfde supermarkt als altijd, maar deze keer met een nieuwsgierigheid alsof ik er nooit eerder was. Naar de regendruppels op het raam kijken. Een liedje zingen.

Leven, quoi.