Hoe leer je naar je intuïtie luisteren – ook als die overstemd is?
Van vergaderen word ik kwaad. Ik had nooit door hoe dat kwam. Was het de inefficiëntie, de langdradigheid of het gebrek aan daadkracht? Jarenlang kwam ik geërgerd buiten na een vergadernamiddag. Tot ik ontdekte dat ik al éven slecht gehumeurd raakte van een lange lezing, hoe boeiend die ook was. De oorzaak was het stilzitten, niet de inhoud.
Zet mij drie uur op een stoel en ik ben pissed.
Maar waarom duurde het 20 jaar voor ik daar achter kwam?
Omdat ik de boodschap nog niet kon ontcijferen. Ik geloof dat iedereen weet wat hij nodig heeft, welke richting hij in moet slaan en hoe hij het leven kan vormgeven zodat het helemaal bij hem past. Maar die kennis zit soms verstopt onder dikke lagen van beschaving, oordelen en interpretaties.
Je geest is een marktplein vol stemmen en al die stemmen trekken je in verschillende richtingen. Hoe haal je je intuïtieve stem daar tussenuit?
De leden van de Cloud Appreciation Society kijken elke dag naar de wolken. In hun manifest protesteren ze tegen het banale blue sky thinking. Want je kunt de wolken pas leren kennen als je niet wenst dat de hemel elke dag staalblauw is.
Precies zo is het met je eigen geest.
Als je er een gewoonte van maakt om zonder oordelen naar binnen te kijken, leer je alle wolken zien die voorbij trekken. Je wordt de waarnemer van je eigen hemel. Je observeert, zonder het anders te willen dan het nu is. Als het onweert is dat zo, en als de lucht vol schapenwolkjes hangt, is dat ook zo. En jij staat stil en je kijkt er naar. Jij bent de hemel niet en je bent de wolken niet. Je hebt een onveranderlijke kern: je bent de waarnemer.
Ja, dat is wel mooi, maar waar vind ik die innerlijke stem nu?
Stel jezelf regelmatig de vraag: wat gaat er in mij om? Zo kan je patronen ontdekken en leren zien wat jouw gemoed beïnvloedt. Hoe voel je je als je een dag achter je computer heb gezeten? Ben je dan tevreden, of zijn je gedachtewolken eerder grijs?
Mijn innerlijke hemel ziet er bijvoorbeeld consequent lichter en blauwer uit als ik een dagje aan mijn keukentafel heb zitten schrijven. En de zon breekt door mijn wolken als ik een goed gesprek met iemand heb.
Nu jij weer. Wat speelt zich in jou af als je denkt aan het familiefeest van volgend weekend? Naar welke activiteiten kijk je uit, welke stel je steeds maar uit? Wat herhaalt zich in je leven, waar bots je steeds weer op? Je zult zien: sommige boodschappen komen steeds opnieuw door de wolken heen. Je wordt je eigen Appreciation Society.