Zeven updates die ik niét op Instagram of Facebook heb gedeeld de voorbije veertig dagen (want offline is het nieuwe all-in)

Als ik de voorbije veertig dagen wél mijn smartphone bij de hand had gehad, wél mijn sociale media had onderhouden en wél foto’s had gemaakt, dan had het hier op geleken:

1. Into the forest I go, to lose my mind and find my soul. (John Muir)

Ik had dagenlang foto’s gedeeld van kamperen aan de Semois. Van mijn lief, de hond en ik, in wisselend gezelschap van kinderen, ouders, kleinkinderen en vrienden met en zonder hun kinderen. Van gewandel, gekeuvel en gekampvuur. En van hoe een dikke veertien dagen genoeg is voor een volledige reset: het hoofd zonder gedachten, de handen zonder toetsen en de tijd zonder klok.

2. Het leven is een trouwe kameraad, die mij lachend op de schouder slaat. (Herman De Coninck)

Je zou mijn foto hebben geliket van drie kilo plukverse bramen, en later eentje van negen potten zelfgemaakte confituur. En een filmpje van een konijn, gespot op mijn dagelijkse wandeling. En een sfeerbeeld met mooi filterke van een doenalsof-picknick in de duinen met twee kletsende kleuters.

De overvloed die mij omringt: gratis, hier en nu, overal.

3. I will be waiting here. For your silence to break. For your soul to shake. (Rumi)

Een gele zetel uit mijn gespreksruimte zou strategisch esthetisch in beeld zijn verschenen, met een schijnbaar achteloos neergelegde set coach-kaarten op het bijzettafeltje. Want mijn praktijk liep nooit eerder zo goed als de laatste maanden: ik mag prachtige mensen vergezellen op hun pad. Bij die foto had een #dankbaar en #blessed of #lovemyjob gestaan.

4. Hike more. Worry less.

Misschien had ik zelfs heel modern gedaan door dagelijks het aantal afgelegde kilometers, de gestapte uren, of zelfs mijn gemiddelde hartslag en het aantal verbrande calorieën te delen van de Transardense route waar ik een deel van stapte.

Maar eigenlijk ging het daar helemaal niet om op die wandeltrip, zo bleek. Sofie en ik gingen helemaal op in een gesprek dat dagenlang duurde, over Alles met hoofdletter A. Met de bossen, uitzichten en riviertjes als de perfecte achtergrond. Never not coaching indeed.

En misschien had ik zelfs in mijn stories gedeeld wat het resultaat van Sofies coach-talent op mijn verhaal was. Over je laten meevoeren met de stroom, over hoe water niet naar boven stroomt en altijd mooi zijn weg zoekt óm de obstakels heen. En hoe ik daar meer van ga doen, het komende werkjaar.

5. The only way out is through. (Robert Frost)

Het enige waar ik zeker niét over gepiept zou hebben op de socials, zou mijn boek zijn. Dat boek waar ik een jaar geleden echt serieus mijn tanden in gezet heb, met schrijfcoach en al deze keer - om het helemaal ernstig en onafwendbaar te maken. Dat boek waar ik al een uitgever voor vond.

Dat boek dat nu in mijn nek hijgt, mij uit mijn slaap houdt en mij de stuipen op het lijf jaagt: omdat ik het moet herwerken. Herwerken als in herhaling, verdieping en verbinding. Lees: traagheid, geduld, gepriegel. En concludeer: horror. Hier ben ik duidelijk niét voor gemaakt: het steedsopnieuw, het maakereengeheelvan, het verduidelijkjekernidee. Hashtag hetduurttelang.

6. That’s the thing about books, they let you travel without moving your feet. (Jhumpa Lahiri)

Alle boeken van ànderen die ik heb gelezen, had ik dan weer heel graag gedeeld.

Om je de biografie ‘Anna’ van Annejet Van der Zijl aan te raden bijvoorbeeld (want Annie M.G. Schmidt schreef enkel in kleine stukjes, en enkel in opdracht voor anderen! Ik ben niet alleen! Books are my besties :D).

En om te delen dat ik een week in Nigeria heb doorgebracht, in het fascinerende boek ‘Blijf bij me’ van Ayobami Adebayo. En een tiental dagen met de Londense high society en hun Downton Abbey-achtige gewoonten in het Schotse ‘Cliffrock Castle’ met Josephine Rombouts. Maar ook luidop lachend een Hollands maatje heb gevonden in Aaf Brandt Corstius.

7. It takes great courage to see the world in all its tainted glory, and still to love it. (Oscar Wilde)

Voila. Ik had alvast een heerlijke zomertijd. En de rest van mijn avonturen laat ik graag aan uw verbeelding over.

Vanaf morgen ben ik weer te volgen, te vindikleuken, te defrienden en te taggen. Want hoewel ik heel goed weet waarom het voor mijn brein en voor mijn ziel en voor mijn relaties zalig is om offline te zijn, weet ik ook heel goed met hoeveel inspirerende mensen ik verbonden ben door sociale media. In all its tainted glory.